Stanisław Soyka

wokalista jazzowy, pianista, kompozytor

Urodzony w 1959r. w Żorach.  Polski wokalista jazzowy i popowy, pianista, gitarzysta, skrzypek, kompozytor. Swoją muzyczną drogę rozpoczyna jako sopran w chórze katedralnym w Gliwicach. Kończy Liceum Muzyczne w Katowicach oraz wydział aranżacji i kompozycji w Katowickiej Akademii Muzycznej. Debiutuje w listopadzie 1978 roku recitalem w Filharmonii Narodowej w Warszawie w ramach cyklu ” Jazz w Filharmonii”. Od połowy lat 80 tych ujawnia się coraz bardziej indywidualny styl artysty. Odchodzi od klasyki amerykańskiej w stronę polskiej tradycji muzycznej.

W jego dorobku znajdziemy ponad 40 albumów, z których kilka osiągnęło multiplatynowe nakłady m.in. „BLUBLULA”,  „Matko, która nas znasz”, „RCA Stanisław Sojka”, „Radioaktywny”, „Acoustic”, „Sonety Shakespeare”, „Tryptyk Rzymski”, „Tylko brać… Osiecka znana i nieznana” oraz „Muzyka i Słowa Stanisław Soyka” nominowany do Fryderyka 2020 Album Roku Pop Alternatywny.

Nagrody:

1994 Fryderyk – najlepszy wokalista

2003 Fryderyk  –album Roku  Piosenka Poetycka płyta „Tryptyk Rzymski”

2011 Grand Prix Krajowego Festiwalu Piosenki w Opolu za całokształt twórczości.

2014 Bursztynowy Słowik podczas  Sopot Festiwal

Oznaczenia

2005 – Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (srebrny)

2009 –  Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Stanisław Soyka – wokalista jazzowy,  pianista, kompozytor urodzony w 1959 roku. Śpiewać zaczął kiedy miał 7 lat – udzielając się wraz z ojcem w chórze katedralnym w rodzinnych Gliwicach. Następnie ukończył liceum muzyczne w klasie skrzypiec oraz Wydział Kompozycji i Aranżacji Akademii Muzycznej w Katowicach.

W czasie studiów śpiewał z big-bandem Puls, z którym dokonał pierwszych nagrań dla archiwum Rozgłośni PR w Katowicach. Stanisław Soyka debiutował w listopadzie 1979 recitalem muzyki bluesowej i gospel w Filharmonii Narodowej w Warszawie. Śpiewał tam utwory Raya Charlesa,  Carole King i Beatlesów. Zapis tego koncertu znalazł się na jego pierwszym albumie „Don’t You Cry”.

W 1981 roku ukazuje się płyta „Blublula”. Zawiera porywające wykonania takich standardów jak „I’m just a lucky so and so” D. Ellington’a czy Naima J. Coltrane’a. Całość z towarzyszeniem Tria W. Karolaka. Płyta staje się „Jazzową płyta roku ‘81” i rozchodzi się w „złotym” nakładzie. To wtedy właśnie legendarny amerykański animator i krytyk jazzowy W. Connover goszczący w Polsce podczas festiwalu Jazz Jamboree usłyszawszy Sojkę, miał powiedzieć: ten facet, to najlepiej strzeżony sekret muzyki polskiej.

W 1982 roku ukazała się płyta „Soyka Sings Ellington”. W ciągu kilku kolejnych lat artysta dużo koncertował – występował na znanych festiwalach jazzowych polskich i zagranicznych, współpracował również z czołowymi polskimi jazzmanami (All Stars Jazz Fest -Sztokholm, Umbria Jazz –Perugia, Nancy Jazz Festiwal).

W  1986 roku muzyk podpisał kontrakt z wytwórnią RCA, dla której nagrał album „Stanisław Soyka”. Natomiast już dwa lata później ukazała się płyta „Radioaktywny”, która stanowiła niejako zapis aktywności artysty w polskich studiach nagraniowych w latach 1983-88. W swoich poszukiwaniach muzycznych Soyka sięgnął również po rocka – współpracował z jazz-rockowymi grupami Extra Ball i Sun Ship, rockowym zespołem  Svora (wystąpił na festiwalu w Jarocinie).

W 1988 roku artysta rozpoczął długą i owocną współpracę z Januszem Yaniną Iwańskim, gitarzystą jazz-rockowej grupy Tie Break. Duet Soyka & Yanina nagrał szereg płyt (przy współudziale innych muzyków z kręgu Tie Break’u). O ich albumie „Acoustic”  mówi się, że o kilka lat wyprzedził epokę nagrywania „bez prądu”. Kolejna ich płyta „Neopositive” (1992), zawiera piosenkę Tolerancja, która została wylansowana na wielki przebój.

W lutym  1995 EMI publikuje album pt. „Retrospekcja”. Ten album to koncertowy zapis największych hitów z lat 1978 – 1994 zarejestrowanych w studio TVP Kraków – w Łęgu w kwietniu 1994 roku. „Retrospekcja” potwierdza opinię, że Stanisław Soyka potrafi uzyskać na koncertach identyczne brzmienie jak w studiu, co jest umiejętnością dostępną tylko wielkim muzykom. W nagraniu płyty udział wzięli: Janusz „Yanina” Iwański oraz formacja „Tie Break”, którą śmiało można nazwać zespołem gwiazd – od początków jej działalności w składzie pojawili się lub zagościli na dłużej m. in. Tomasz Stańko, Wojciech Waglewski, Włodzimierz Kiniorski, Mateusz i Marcin Pospieszalscy, Antoni Ziut Gralak , Wojciech Konikiewicz, Jorgos Skolias, Aleksander Korecki, Andrzej Urny, Zbigniew Wegehaupt i wielu innych znakomitych muzyków.

Album  „Soyka. Sonety Shakespeare” (1995) – suma fascynacji literackiej i przyjaźni z wybitnym pisarzem, tłumaczem i humanistą Maciejem Słomczyńskim. Powstaje wybór 12 sonetów Williama Shakespeare w przekładach Macieja Słomczyńskiego i Stanisława Barańczaka.

W 1998 roku wyszła następna płyta zatytułowana „Nr 17” – jak można domyślić się po tytule jest to siedemnasty album w dorobku Artysty. Zawiera między innymi utwory „Nie ma drugiej takiej”, „Tango Memento Vitae” oraz „Allegro ma non troppo” do wiersza Wisławy Szymborskiej.

W latach 1996 – 2002 wychodzą m.in. albumy takie jak „Polskie Pieśni Wielkopostne”, „Soykanova” czy „Sztuka Błądzenia”. Sojka eksperymentuje, szuka…

W 2003 roku Sojka komponuje i nagrywa   muzykę do słów „Tryptyku Rzymskiego” Jana Pawła   II. 4 listopada tegoż roku podczas uroczystego koncertu z okazji imienin Ojca Świętego w Watykanie wraz z zespołem wykonuje fragmenty utworu. Autor bije brawo…

W marcu 2004 roku ukazała się płyta „Soyka Sings Love Songs„, na której Stanisław Soyka prezentuje własne wersje znanych przebojów, których głównym tematem jest miłość. Wśród 11 utworów znalazły się przeróbki klasycznych tematów, jak „My Funny Valentine” czy „Fly Me To the Moon”, w zupełnie nowych aranżacjach kolektywu Agressiva 69. Album promowała nowa wersja kompozycji „Odkąd jesteś” Marka Grechuty.

W 2008 roku Soyka dostał pierwszą kinową rolę, w polsko-japońskim filmie Doroty Kędzierzawskiej „Jutro będzie lepiej”. Wokalista wcielił się w rolę policjanta. Premiera filmu odbyła się dopiero w maju 2010 roku, podczas Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni.

Album „Studio Wąchock” (2009) to początek nowego etapu w twórczości Stanisława Soyki. Na płycie pojawiły się gościnie Paulina i Natalia Przybysz (Sistars), Mateusz Pospieszalski, Antoni Gralak, Michał Zduniak i Andrzej Przybielski. Artysta śpiewa wiersze Czesława Miłosza „Który skrzywdziłeś” oraz „Stary człowiek ogląda TV” z wstrząsającym akompaniamentem skrzypiec czy wreszcie wiersz „Czułość” Zbigniewa Herberta z muzyką Grzegorza Turnaua.

W 2010 roku w Sopocie podczas X Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej DWA TEATRY Stanisław Soyka otrzymał nagrodę za najlepszą oryginalną muzykę do słuchowiska „Jeszcze się spotkamy młodsi” według scenariusza i reżyserii Krzysztofa Czeczota. Słuchowisko w całości otrzymało nagrodę Grand Prix.

We wrześniu 2010 roku ukazał się  album „Soyka…tylko brać. Osiecka znana i nieznana”.  Do nieznanych lub pominiętych wierszy Agnieszki Osieckiej Stanisław Soyka napisał muzykę. Tym samym powstaje arcyciekawa monografia poetki oprawiona w balladowo-gitarowy kontekst, w którym jak żywy pojawia się duch duetu Soyka Yanina. Jest to spontaniczne ale też świeże i nieznane podejście do twórczości Agnieszki Osieckiej. To też zbiór dedykowany wszystkim  fanom finezyjnych interpretacji Stanisława Soyki.  

W kwietniu 2011 roku w Szczecinie premierę miał dramat muzyczny pt. „Pasja według  Romana Brandstaettera zwana Pasją Szczecińską„, na 11 muzyków i 6 aktorów. Kompozytorem jest Stanisław Soyka. Utwór powstał w oparciu o teksty Romana Brandstaettera, polskiego poety o żydowskich korzeniach. Adaptacją i reżyserią zajął się Krzysztof Czeczot. Oprócz Stanisława Soyki, jego zespołu i kwartetu smyczkowego Altra Volta, wystąpili w nim także wybitni aktorzy polscy: Jerzy Trela, Danuta Stenka i Kamila Baar.

A już w maju 2011 roku ukazał się album przygotowany z okazji uchwalonego przez Sejm RP Roku Czesława Miłosza. Soyka skomponował muzykę i zaśpiewał wybrane przez siebie wiersze polskiego noblisty, Czesława Miłosza, na płycie „Stanisław Soyka śpiewa 7 wierszy Czesława Miłosza”. Promował ją przebój „Na cześć księdza Baki”, nagrany w duecie z Czesławem Mozilem.

W czerwcu 2011 roku Artysta został uhonorowany nagrodą Grand Prix Krajowego Festiwalu Piosenki w Opolu za całokształt twórczości. Otrzymał również swoją Gwiazdę w opolskiej Alei Gwiazd.

Wiosną 2012 roku nakładem Universal Music Polska został wydany album z piosenkami Czesława Niemena pt. „Stanisław Soyka w hołdzie Mistrzowi”. Stanisław Soyka potraktował tę płytę jak hołd złożony wielkiemu Artyście, jednocześnie też jako źródło inspiracji. W rezultacie przy zachowaniu w części aranżacji oryginalnych, pokusił się też o ich zmianę wedle własnej wizji. Nie ma tu jednak nadużyć, są za to utwory nowocześnie brzmiące i profesjonalnie zagrane.

W nagraniach udział wzięli Kuba Sojka na perkusji, Przemek Greger na gitarach, Marcin Lamch na kontrabasie, Zbyszek Uhuru Brysiak na instrumentach perkusyjnych, Antoni Sojka na moogu i keyboardzie oraz Antoni Gralak na trąbce i Aleksander Korecki na saksofonie. Gościem specjalnym jest Tomasz Jaśkiewicz,  którego usłyszymy m.in. w promującym płytę utworze „Wiem, że nie wrócisz”.

13 maja 2014 roku odbyła się premiera nowego wydawnictwa. Płyta pt. „Strug. Leśmian. Soyka” jest efektem spotkania dwóch osobowości muzycznych: Adama Struga i Stanisława Soyki. Dlaczego Leśmian? Dla  obu artystów jego twórczość  znaczy coś  innego. Według Adama Struga „najistotniejsze jest wirtuozerskie połączenie teologii i erotyki”.  Dla Stanisława Soyki z kolei jego wiersze są muzyką samą w sobie: „To jednorodny modus. Można do końca nie rozumieć jego języka, a zachwycić się Leśmianem”. Te dwa punkty widzenia zaowocowały innym spojrzeniem na dzieło poety. Dzięki fortepianowym opracowaniom Stanisława Soyki  i  hipnotycznemu barytonowi autora piosenek, Adama Struga, liryka Leśmiana zyskuje niejako nowy wymiar  nie tracąc jednak pierwotnej zmysłowości i ducha

W kwietniu 2015 roku  Soyka zaprezentował własne interpretacje swingowych standardów z lat 30. i 40. XX wieku, głównie Duke’a Ellingtona, wydając płytę „Swing Revisited”. Została ona nagrana ze szwedzko-duńską orkiestrą bigbandową Rogera Berga, a promował ją cover „Let The Good Times Roll” z repertuaru Louisa Jordana. Album uzyskał status złotej płyty.

W 2017 roku Stanisław Soyka zaprasza do współpracy artystę z Gambii  Buba Badjie Kuyateha, wirtuoza gry na egzotycznej korze. Sam gra na skrzypcach, czasami śpiewa. Nagrywają płytę Action Direct. TALES.

W 2019 roku nakładem Universal Music Polska była premiera albumu „Muzyka i słowa Stanisław Soyka”. To pierwsza od piętnastu lat tak osobista wypowiedz Artysty. Do tej pory na YouTube można obejrzeć teledyski do singli: „Ławeczka-bajeczka”, „Zależy mi” i „I już i tyle”.

Wciąż  inny wciąż nowy a jednocześnie rozpoznawalny od  pierwszych nut. Jest zwierzęciem muzycznym z charyzmą performera. Z zespołem czy solo wkrótce po wejściu na scenę obejmuje całkowite panowanie nad publicznością. W jednym z licznych wywiadów artysta powiedział „Nie gram dla fajerwerków, nie śpiewam by się popisać. Moją ambicją i pragnieniem jest, by mój śpiew, moje pieśni dodawały otuchy, podnosiły na duchu tych, którzy przychodzą mnie słuchać. Chcę by wychodzili z koncertu pogodni i umocnieni.